Podróże lalki

 Czterdziestoletni Franz Kafka (1883-1924), który nigdy się nie ożenił i nigdy nie miał dzieci, spacerował kiedyś po berlińskim parku. Spotkał tam dziewczynkę, która płakała, ponieważ zgubiła swoją ulubioną lalkę. Razem z Kafką bezskutecznie poszukiwali lalki. W końcu pisarz powiedział jej, żeby  wróciła następnego dnia, być może wtedy lalka się znajdzie?  Kolejnego dnia poszukiwania również zakończyły się fiaskiem. Kafka dał wtedy dziewczynce list „napisany” przez lalkę, w którym napisał: „Proszę, nie płacz. Wybrałam się w podróż, żeby zobaczyć świat. Napiszę ci o moich przygodach.” Tak rozpoczęła się historia, która trwała do końca życia autora "Procesu". Podczas spotkań z dziewczynką, Kafka czytał jej listy lalki, starannie zapisane przygodami i rozmowami, które dziewczynce bardzo się podobały. W jednym z listów lalka wspominała, że wróci. W końcu Kafka przywiózł jej inną zakupioną przez siebie lalkę. „Ona wcale nie przypomina mojej lalki” – stwierdziła zaskoczona dziewczynka. Wtedy Kafka wręczył jej kolejny list, w którym "lalka napisała": „moje podróże mnie zmieniły”. Dziewczynka przytuliła nową lalkę i szczęśliwa zabrała ją do domu.. Wiele lat później dorosła już dziewczynka znalazła wewnątrz lalki list. W maleńkim liście podpisanym przez Kafkę napisano: „Wszystko, co kochasz, prawdopodobnie zostanie utracone, ale ostatecznie miłość powróci w inny sposób”.

Ten epizod z życia Franza Kafki został opisany przez Gerda Schneidera w książce pt.: "Lalka Kafki".

Myślę, że bezinteresowność (na przykład anonimowa pomoc) jest niezwykła i zachwycająca, bo jest rzadka. A jeśli coś nie jest pospolite, to jego wartość jest dużo większa... 

Zapraszam na kolejne spacery po okolicy...

Dom, czy domek dla lalek?

Charakterystyczne iglo przy restauracjach to pamiątka po ostatniej pandemii.

Tutaj "Ciągle pada"... :)

Czy u Was też są budki na książki? Korzystacie?

Najlepiej zbytnio się nie przywiązywać. Nawet prezydenci i generałowie mogą wylądować  na bruku 🤷‍♀️

 Aby do zimnych ogrodników... 

Zimni ogrodnicy to według tradycji: św. Pankracy (wspomnienie 12 maja), św. Serwacy (13 maja) i św. Bonifacy (14 maja), a zimna Zośka – św. Zofia (15 maja). Inny patron tego samego dnia, to święty Izydor, również utrwalony w tradycji ludowej z powodu bycia rolnikiem. Niby nic takiego - zwykłe porzekadło, ale ogrodnicy wiedzą, że sadzenie ciepłolubnych roślin, najlepiej zorganizować w połowie maja.

Do miłego!