Mistrz kamuflażu

Chodzi przede wszystkim o to, aby przetrwać. Możliwości jest wiele: brązowe, zielone i słomkowe ubarwienie, kształt ciała przypominający zielone listki lub suche patyczki,  niejednokrotnie z wypustkami. Przebywają głównie pośród gałązek drzew i krzewów i są na ogół roślinożerne. Pancerz, aż do osiągnięcia dorosłości, zmieniają mniej więcej co dwa tygodnie. Bywa, że uszkodzona kończyna odrasta. Ponieważ samce pojawiają się raz na kilka pokoleń, występuje dzieworództwo, czyli samiczki radzą sobie same i rozmnażają się wtedy partenogenetycznie. Nawet jajeczka przypominają nasiona roślin.
Gdy zwierzątko wyczuwa zagrożenie kołysze się na boki i udaje gałązkę, a kiedy jest naprawdę przerażone wywraca się na grzbiet, kończyny drętwieją i udaje martwe.

Nie sprawdzałam, ale podobno niektóre patyczaki tańczą, jeśli włączymy im muzykę.

Stąd nie tak wcale daleko jest do zjawiska mimetyzmu. Mimetyzm to upodobnienie się do otaczającego środowiska lub krajobrazu. Ma dwojakie zastosowanie:
- z jednej strony pomaga ukryć się przed drapieżnikiem;
- z drugiej jest to maskowanie się drapieżników czatujących na ofiary.

W literaturze i sztuce termin ten oznacza naśladowanie i kopiowanie rzeczywistości. O mimesis pierwszy  wspomina Arystoteles w swym dziele "Poetyka", które stanowi niejako polemikę z "Państwem", gdzie  Platon wypowiedział się niepochlebnie o poecie: "z lichym pierwiastkiem obcuje i lichotę tworzy".