Polecajki niepolecajki na grudzień

 Końcem listopada pozostawałam pod wpływem stylu romantycznego za sprawą książki:

1. "Vilette" - Charlotte Bronte, która była moją kolejną powieścią wiktoriańską w ostatnim czasie o (uwaga... :) nauczycielce i jej miłosnych perypetiach. 🫣 Z tą różnicą, że nasza odważna bohaterka wyrusza za granicę (do Belgii) i szczęśliwym trafem nie znając języka francuskiego, trafia na pensję dla dobrze usytuowanych panienek i tam dostaje posadę jako nauczycielka języka angielskiego. Cóż za miły zbieg okoliczności! Szkołę tę odwiedza regularnie również pewien angielski lekarz, który okazuje się jej kuzynem, którego (wnioskuję z kontekstu) nie widziała zaledwie kilka lat, a który ją początkowo w ogóle nie rozpoznaje.

Po tej lekturze stwierdziłam, że z sióstr Bronte to jednak Emily zasługuje na uwagę i na jakiś czas odejdę od utworów sentymentalnych na rzecz realizmu i naturalizmu.

+

Dlatego właśnie sięgnęłam po powieść:

2.  "Chłopi"- opus vitae i literacki Nobel Władysława Reymonta. I wpadłam jak przysłowiowa śliwka w kompot. Jeszcze się tak  ułożyło, że dzieło podzielone jest na pory roku i rozpoczyna cudnie opisaną jesienią i zbieraniem plonów. Naprawdę urzekło mnie życie na wsi: każdo rodzinne zdarzenie: wesołe, czy smutne, stawało się udziałem wiejskiej społeczności i po części moim.

 A mieszkańcy wsi Lipce żyli zgodnie z rytmem przyrody, zwierzęta nabierały ludzkich cech, a ludźmi kierowały naturalnie namiętności...

Ciekawa jestem, czy macie jakieś swoje ulubione postacie z "Chłopów"? Ja mam!

Powieść polecam gorąco! 

No i żeby było śmiesznie i żeby było nieco świątecznie po lekturze "Chłopów" trafiłam na kolejną powieść wiktoriańską, czyli:

3. "Opowieść wigilijną" Charlesa Dickensa. Ebenezer Scrooge jest zgorzkniałym, sceptycznym skąpcem, właścicielem domu handlowego   „Scrooge & Marley''. Stroni od ludzi i zaproszony przez siostrzeńca na święta, odmawia. W wigilię Bożego Narodzenia zjawia się u Scroogea duch zmarłego wspólnika - Jakuba Marleya, a potem kolejne duchy: poprzednich, teraźniejszych i następnych świąt. Jak skończą się te niezwykłe spotkania? Kto wie? 

Serial:

"Zwierz" - (2025r.)   serial prod. hiszpańskiej, który można obejrzeć na platformie Netflix. Wiejski weterynarz ledwo wiąże koniec z końcem nierzadko otrzymując swoje wynagrodzenie w płodach rolnych. Za namową siostrzenicy zatrudnia się w sklepie zoologicznym w miasteczku. I tutaj zaczynają się jego nowe perypetie. Gdzie pracuje się łatwiej? - To musicie już sami ocenić. Sam serial jest wciągający, ciepły i sympatyczny. Bardzo chętnie obejrzałabym kolejny sezon.

Film:

1. "Dzikie róże" (2017r.) reż. Anna Jadowska - młoda mężatka, matka dwójki dzieci, podczas wielomiesięcznej nieobecności męża, który wyjeżdża do pracy w Norwegii, wplątuje się w romans z młodszym od siebie mężczyzną. Po czym znika, aby uciszyć plotki i urodzić dziecko. Zaraz po tym na uroczystość pierwszej komunii starszej córki wraca mąż. 

Frapujący, angażujący, ze świetną grą Marty Nieradkiewicz.

2. "Avatar Fire and Ash", pol. "Avatar Ogień i Popiół" (2025r.) reż. James Cameron, prod. USA.

Pomyślałam, że czemu nie? Odgrzewany obiad też może być smaczny i taki właśnie był! Przypuszczam, że to za sprawą naprawdę wyrazistych postaci kobiecych. 

Jesteśmy świadkami kolejnej wojskowej inwazji na planetę Pandora. Walki nierównej polegającej na starciu wyższych technologii i technik podboju (kolonizacji) oraz tradycji i poszanowania wszelkich niespotykanych nigdzie indziej form natury.

Mi film się podobał, a Wam?

Co planujecie obejrzeć w sezonie świątecznym? Co zrobiło na Was największe wrażenie?

Czy u Was też jest tyle światełek i świątecznych dekoracji?

Odkrywcy nowych dróg cz.5 - Amerigo Vespucci

Jeśli zastanawialiście się kiedykolwiek, dlaczego część Ameryki Południowej   posługuje się językiem hiszpańskim,  a w innej językiem urzędowym jest portugalski, to zaraz ta zagadka może się wyjaśnić. Epoka wielkich odkryć rozbudziła apetyt mocarstw na podbój nowych terenów i nowe kolonie. Aby jednak nie doszło do konfliktu między Portugalią a Hiszpanią, w 1494 r. zawarto traktat w Tordesillas i podzielono strefy wpływów na dwie części, a granica rozciągała się wzdłuż południka 1200 mil morskich od Zielonego Przylądka.

Pinterest 

Gdyby traktat obowiązywał do dziś w jakim języku byś mówiła/mówił?

Wróćmy jednak do bohatera tego wpisu. Amerigo Vespucci urodził się 9 marca 1451r. we Florencji, zmarł 22 lutego 1512r. w Sewilii. 

britannica.com

Już jako dziecko marzył o dalekich podróżach, ale zanim do tego doszło, był kupcem na usługach słynnego rodu Medyceuszy, a później agentem bankowym. To on odpowiadał za zaopatrzenie drugiej i trzeciej wyprawy Kolumba do Nowego Świata. W 1497r. po raz pierwszy brał udział w zamorskiej ekspedycji. Posiadane zdolności nawigatorskie, matematyczne i obserwacje astronomiczne skłoniły Vespuciego do przypuszczenia, że ziemie, które odwiedził, to całkiem nowy ląd.

Swoje domysły opisał w listach z podróży do swego mecenasa Lorenza di Pierfrancesco de' Medici. Jeden z nich stał się przełomowy (opublikowano go około 1504 r.), ponieważ przedstawił w nim dowody, że odkryte ziemie stanowią nowy kontynent, „Nowy Świat”, zupełnie inny niż Azja, co stało się w tym okresie ideą rewolucyjną. Przypominam, że Krzysztof Kolumb był pewien, że dotarł do Indii.

Listy Vespucciego relacjonowały cztery podróże, podczas których sporządzał mapy wybrzeży, opisywał nową florę i faunę oraz spotkania ze rdzennymi mieszkańcami.

Pisał między innymi, że tubylcy posiadają różnorodne obyczaje i język, jedni są nastawieni pokojowo, inni - wrogo, a po bitwie  zjadają pokonanych, ale wyłącznie mężczyzn, śpią w hamakach, chodzą nadzy i nie mają wstydu. 

Uznał, że w wielu zachowaniach są czyści, a kraina którą zamieszkują jest ziemskim rajem.

Odwiedził i sporządził mapy wielu wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej, w tym tereny dzisiejszej Brazylii, ujścia Amazonki i Rio de la Plata, a także dzisiejszą Patagonię.

Rycina: "Vespucci spotyka nagich Indian Ameryki Północnej", do spotkania rzekomo doszło w 1497 r. ( rycina De Bry'a , ok.  1592 r .)

Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/Amerigo_Vespucci

Jego opisy Nowego Świata były barwne oraz odkrywcze i  przyspożyły mu sławy, dzięki czemu na jego cześć nazwano dwa nowe lądy.

A ponieważ do tej pory kontynenty posiadały formę żeńską, to i imię Amerigo zmieniło swą formę na Ameryka.

Po osiedleniu się w Sewillii, Vespucci poślubił Hiszpankę, Marię Cerezo - córkę słynnego dowódcy wojskowego Gonzala Fernándeza de Córdoba. 

Taki talent nie mógł się zmarnować. W 1505 r. Vespucci został królewskim doradcą, a w 1508r. król Ferdynand utworzył specjalnie dla niego stanowisko naczelnego nawigatora floty hiszpańskiej, które obejmowało szkolenie młodych nawigatorów, kontrolowanie licencji armatorów i pilotów morskich, oraz sporządzanie map odkrywanych terenów.

Vespucci przyczynił się więc czynnie do wielkich odkryć geograficznych  poprzez osobiste osiągnięcia, ale też wspierając innych śmiałków jako urzędnik.

Potwory Guillermo Del Toro

 Dziś chciałabym napisać o jednym z najbardziej kreatywnych i popularnych obecnie reżyserów filmowych - Guillermo del Toro. Dlaczego właśnie on? - spytacie. A ja odpowiem zgodnie z prawdą zresztą, że jego filmy posiadają baśniowy oprawę z elementami horroru, gotyku i groteski. Styl filmowania jest niezwykle bogaty i plastyczny. Jego potwory są często bardziej ludzkie niż sami ludzie. Mimo wieloletniego doświadczenia przy realizacji efektów specjalnych, przekłada efekty praktyczne nad CGI. Napisał scenariusz i pracował nad realizacją "Hobbita" jako reżyser, ale jak sam stwierdził, nie był w stanie spędzić sześciu lat swojego życia w Nowej Zelandii i porzucił projekt. "Hobbita" dokończył Peter Jackson. Del Toro jest również odnoszącym sukcesy pisarzem. Prywatnie ma ogromną kolekcję komiksów, filmów i dzieł sztuki.

 Ale wróćmymy do początku. Guillermo del Toro urodził się 9 października 1964r. w Guadalajara w Meksyku w stanie Jalisco. Już jako dziecko interesował się filmem. Karierę swoją rozpocząl w meksykańskiej telewizji. Został zauważony pracując przy efektach specjalnych do filmu Cronos z 1993r. Wówczas dostał swoją szansę  w Hollywood i rozpoczął międzynarodową karierę.

Z pierwszą żoną doczekał się dwóch córek, a jego druga żona jest historyczką filmu. 

Poniżej chciałabym Was zachęcić do obejrzenia kilku moich ulubionych filmów jego autorstwa. Postanowiłam tym razem nie zdradzać ich treści, a zamieścić kilka ciekawostek o każdym z nich.

1. "Labirynt Fauna" (2006r.) - otrzymał trzy Oscary, w tym Oscara w kategorii Najlepszy Film Obcojęzyczny. 

Brutalne sceny były oparte na prawdziwych wydarzeniach, które miały miejsce podczas wojny w 1944r w Hiszpanii. 

Okazuje się, że wojenne realia mogą być straszniejsze  niż najgroźniejsze potwory z wyobraźni.

 

2. "Kształt wody" (2017r.) określany jako romans fantasy przyniósł Guillermo del Toro Oscara za najlepszy film. 

Jednocześnie pojawiły się pogłoski i pozew o plagiat, jednak sąd odrzucił je jako nieuzasadnione.

Inspiracją do powstania był dla del Toro film z 1954 r. "Stworzenie z czarnej laguny" (ang. "Creature from the Black Lagoon"). Tytuł opiera się na koncepcji,  że miłość nie ma konkretnego kształtu i może przybrać dowolną formę. Obraz porusza problem samotności i akceptacji.

3. Gabinet osobliwości Guillermo del Toro to serial wyprodukowany dla Netflix składający się z 8 odcinków, a każdy to inna historia. Groteskowy, makabryczny, doskonały na późną jesień.

4. "Pinokio" otrzymał Oscara za najlepszy film animowany w 2022r.

Guillermo del Toro w swoich filmach często porusza temat ojcostwa i trudnych relacji między ojcem i synem, a także ojcowskich ambicji, pokładanych nadziei i  rozczarowań. 

5. "Frankenstein" 2025r.

 Guilermo był zafascynowany potworami od dzieciństwa. Odkrył wtedy powieści gotyckie m.in.: "Wichrowe wzgórza" Emily Bronte oraz "Frankenstein" Mary Shelley. Kiedy Guillermo del Toro  został reżyserem pojawiła się myśl, aby sfilmować "Frankensteina" w swoim własnym stylu. Ten projekt kiełkował wiele lat, zanim doszło do jego realizacji. Najnowsza wersja kręcona była w Szkocji i Kanadzie. Natomiast miejscem, którym zainspirowała się autorka pierwowzoru - Mary Shelley, były Ząbkowice Śląskie - miasto dawniej zwane Frankenstein.

Ten film jest tak wizualnie piękny, że spodziewałabym się Oscara za scenografię, kostiumy, bądź charakteryzację. 

Czy podobają się Wam takie tematyczne zestawienia filmowe?

Jacy są Wasi ulubieni reżyserzy?

Jaki film ostatnio oglądałaś/oglądałeś?

Praktykowanie wdzięczności

 Thanksgiving Day, Dzień Dziękczynienia, czy Święto Plonów to jedno z najbardziej amerykańskich i rodzinnych świąt. Sięga początków państwa, kiedy pierwsi osadnicy przybyli do Ameryki i świętowali zakończenie sezonu wegetacyjnego razem z tubylcami.

Pierwsze Święto Dziękczynienia było trzydniowym świętem plonów, które odbyło się w 1621 roku, w Plymouth w stanie Massachusetts. Jak donoszą źródła (National Archives) obchodziło je 52 angielskich osadników i 90 wojowników z plemienia Wampanoagów z kobietami i dziećmi. Menu pierwszego Dnia Dziękczynienia znacznie różniło  od tradycyjnego, które jest spożywane współcześnie i składało  się z dziczyzny, takiej jak jelenie i dzikie ptactwo, a także z owoców morza, rodzimych roślin, takich jak kukurydza oraz sezonowych warzyw. Była to uczta, podczas której obie grupy dzielilły się zasobami, a sama uroczystość nie wyglądała jak formalny obiad. Po posiłku zorganizowano wspólną grę w piłkę, a także tradycyjne śpiewy i tańce. Pierwsze Święto Dziękczynienia różniło się też bardzo od dzisiejszych uroczystości, ponieważ nie zawierało indyka jako dania głównego, ani potraw takich jak ciasto dyniowe, puree ziemniaczane czy sos żurawinowy z cukrem, ponieważ nie były one wtedy dostępne lub przygotowywano je w inny sposób. 

Jak się okazuje, praktykowanie wdzięczmości niesie ze sobą masę korzyści, a mianowicie;

- pozwala docenić to, co jest i nie są to wyłącznie rzeczy materialne,

- przynosi satysfakcję,

- redukuje stres,

- buduje więź z osobami, które tworzą dobrostan,

- skupia nasze działania na pozytywnych aspektach życia, 

- itp., itd.

W ramach ćwiczenia proszę: Wymieńcie 5 rzeczy za które jesteście wdzięczni?

A na deser przedstawiam Wam tego oto słodziaka:

Ma na imię Gałgan, 9 tygodni i trafił pod nasz dach tydzień temu. 

Początkowo nie chciałam słyszeć o żadnym nowym  zwierzaku, ale wszystko było z góry ukartowane za moimi plecami i postawiono mnie, że tak powiem, przed faktem dokonanym przyworząc tego oto Gałgana z Indiany z całym jego kocim dobytkiem.

Chicago History Museum

  Przyroda usypia, zastyga pod stalowym niebem i nieruchomieje. Niektóre stworzenia uwijają się nieustannie wokół swego jestestwa, ale senne powietrze jakby zmętniało i zalega. Na pograniczu sezonów również ludzie mogą się pogubić. Gdzieniegdzie widać jeszcze jesienne dynie, a gdzie indziej łyskają bożonarodzeniowe światełka i choinki. Tak, niektórzy Amerykanie stroją swoje świąteczne drzewka już na Święto Dziękczynienia, w ostatni czwartek listopada, który przypada za tydzień. 

Benjamin Franklin

Francuski odkrywca i eksplorer René-Robert Cavelier, Sieur de La Salle

Dziś ponownie zapraszam Was na spacer po Chicago. Przy okazji wizyty w konsulacie (po odbiór paszportu), udałam się do pobliskiego Chicago History Museum. Nigdy tam nie byłam, a okazuje się, że owa placówka ma sporo ciekawych eksponatów.

Na początku dowiadujemy się, że Chicago to miasto wielonarodościowe. 

Powyższa skrzynia należała do braci Antoniego i Franciszka Dombrowskich, którzy przybyli do Chicago w 1906r. z miejscowości Makolna (być może Mąkolno).

Kiedyś imigranci z Europy przybywali na terytorium Stanów Zjednoczonych wyłącznie drogą morską.

Tereny te były zamieszkane przez rdzenną ludność od 10 000 lat. 

A kiedy oczywiście drogą wodną dotarli tu pierwsi Europejczycy, dowiedzieli się od tubylców, że miejsce to nazywane jest "Checagou" (Chicago), od rosnącej wokół jeziora Michigan dzikiej cebuli.

Jako pierwszy rozwinął się handel wymienny i przemysł skórzano - futrzarski.

Miasto miało wówczas głównie zabudowę drewnianą i rosło w siłę aż do 8 października 1871r., kiedy wybuchł wielki pożar.

Pani Catherine O’Leary, a konkretnie jej krowa, która miała kopnąć naftową lampę i zaprószyć ogień, zostały oskarżone o podpalenie. Dziś wiemy, że przyczyną mogła być olbrzymia susza i pożary, które pojawiły się w 4 miejscach na raz w tym samym czasie.

W ciągu następnych 20 lat miasto jak feniks z popiołów odrodziło się i wypiękniało.   Chicago  zostało gospodarzem Światowej Wystawy Kolumbijskiej w 1893r. na pamiątkę 400 letniej rocznicy odkrycia nowego lądu przez Krzysztofa Kolumba.

Po wystawie w 1905r. powstał największy park rozrywki, tzw. "White Town", który funkcjonował aż do 1958r.

Ekspozycja informuje nas, że Chicago to miasto, w którym demokratyczne idee: wolności i równości padały na podatny grunt.

- "Civil War"- wojna o niepodległość

- Zniesienie niewolnictwa - symbolizuje oryginalny zegarek prezydenta Abraham'a Lincoln'a i niewolnicze kajdany

-Sufrażystki walczące o prawa kobiet

-Zamieszki robotników na Haymarket, które rozpoczęły się 1 maja 1886r.

Strajkujący pracownicy domagali się   8-godzinnego czasu pracy (zamiast 12 godzinnego) oraz podwyżek wynagrodzeń. 

To na ich pamiątkę obchodzimy 1 maja jako Święto Pracy.

-Zamieszki studenckie w Chicago przeciwko wojnie w Wietnamie w 1968 roku

I jeszcze kilka ciekawostek na koniec, z których słynie Chicago.

- Przedstawienie "Buffalo Bill's Wild West", które debiutowało w Chicago 

oraz powieść "Czarnoksiężnik z krainy Oz" 

(ang. "The Wonderful Wizard of Oz"), którą L.Frank Baum napisał w Chicago.

- Znany na cały świat gangster Al Capone

-Prohibicja

-Drużyna Chicago Bulls

oraz

- Papież LeonXIV  i Chicago Style Pizza

(Meme z sieci) 😉

Odkrywcy nowych dróg - cz. 4 - Vasco da Gama

Dziś zapraszam na kolejny odcinek "Odkrywców". Staram się  kontynuować tę serię w porządku chronologicznym, od starożytności, porzez niesamowitą wyprawę Marco Polo oraz Krzysztofa Kolumba. I mimo, że nawigatorzy  twierdzą iż: "West is the best, East is least", czyli  „Zachód jest najlepszy, wschód jest najgorszy”, ponownie  za sprawą Vasco da Gamy udajemy się na wschód, bo to właśnie do Indii tych wszystkich obieżyświatów tak bardzo ciągnęlo - zdobyć bogactwo i sławę.

Źródło: worldhistory.org

Ale wróćmy do prawowitego tego czynu  winowajcy, czyli Vasco da Gamy. Odkrywca urodził  się w latach 1460 - 1469, w Sines w Portugalii. Badacze nie są w stanie podać konkretnej daty, bo też i zapisać dziecko w urzędzie  nikomu się wtedy nie spieszyło. Młody da Gama, jako  syn szlachcica otrzymał odpowiednie w tym czasie wykształcenie i rozpoczął karierę w żegludze. Wielką wyprawę, można by rzec, otrzymał w spadku po ojcu, jako osoba, która się do tego najlepiej nadawała. Basen Morza Śródziemnego i szlaki lądowe zostawały wówczas pod wpływami arabskimi, dlatego władcom Starego Świata tak bardzo zależało na znalezieniu innej drogi.

 W 1497 roku  z Lizbony wyruszyły cztery karawele z około 160 ludźmi w załodze i byli to głównie skazańcy. Statki nazwano jak najbardziej po chrześcijańsku: São Gabriel, São Rafael, Berrio (lub São Miguel), a nazwa czwartego, towarowego, jest niestety nieznana.

Początkowo Vasco da Gama śladami Bartolomeu Diasa wyruszył wzdłuż wschodnich wybrzeży Afryki, opłynął Przylądek Dobrej Nadziei i dalej wypłynął na nieznane wcześniej Europejczykom wody Oceanu Indyjskiego. Do załogi zwerbował zdolnego nawigatora, dzięki któremu dotarł do Kalikatu (Kozhikode) w maju 1498 roku. Wyczyn ten sprawił, że na zawsze zapisał się na kartach historii. Dokonał tego, o czym marzyli inni - odnalazł drogę morską do Indii. 

Źródło: worldhistory.org

Dziewiczy rejs zakończył się sukcesem, ale w rzeczywistości wyprawa, której celem było nawiązanie stosunów handlowych i dostarczenie porządanych towarów na rynki europejskie, nie była tak pomyślna jak oczekiwano. Arabowie cały czas nie byli im przychylni. Przywiezione z Portugalii produkty nie cieszyły się w Indiach wyjątkowym zainteresowaniem, a w drodze powrotnej eskadra natrafiła na wrogość ze strony Muzułmanów, także z Kalikatu przyszło im uciekać, a w drodze powrotnej narażeni byli na grasujących po morskich wodach piratów. Z czterech statków wróciły tylko dwa, a załogę zdziesiątkował szkorbut. Ocaleni, zawdzięczali swoje życie pełnym witamin owocom,  które żeglarze znajdowali na tropikalnych wybrzeżach Afryki i Azji.

Odkrycie morskiego szlaku do Indii przyniosło Portugalii status państwa kolonialnego, zapoczątkowało portugalską eksplorację mórz i oceanów oraz międzynarodowy handel morski,  a także erę  światowego imperiazmu. 

Źródło: worldhistory.org

Sam Vasco da Gama doczekał się tytułu „Admirała Mórz Arabii, Persji, Indii i całego Orientu”, tytułu wicekróla portugalskich Indii, który to urząd piastował aż do swojej śmierci w 1524r., poza tym członkowie jego najbliższej rodziny otrzymali wysokie tytuły, a da Gama od króla  jako lenno miasto Sines. Ponieważ jednak jego rodzinne miasto miało już swoich zwierzchników, którym był Zakon Chrystusa, konflikt interesów spowodował, że eksplorer musiał zię z tego zgromadzenia wypisać i wstąpić do konkurencji.

W 1501 roku poślubił Catarin de Ataíde, z którą doczekał się siedmiorga dzieci ( sześciu synów i córkę).

W czasie drugiej wyprawy do Indii wsławił się wielkim okrucieństwem. Bezwzględnie napadał i przejmował wrogie towary i statki, które umocniły jego pozycję jako gubernatora. 

Jednocześnie zła sława zmusiła króla Manuela I, aby odsunął go na dwie dekady od spraw indyjskich. Po ucieczce Magellana do Królestwa Kastylii i groźbie, że też tak uczyni,  Vasco da Gama wrócił do łask, otrzymując przy tym tytuł hrabiego i dwa miasta w posiadanie: Vidigueire i Vila dos Frades.

Nowy władca Portugalii - Jan III umożliwił mu kolejną wyprawę i w 1524r.  da Gama popłynął w swoją ostatnią podróż do Idii. Jego czyny opiewa portugalska epopeja narodowa: "Os Lusiadas". 

Znany jest również z cytatu: „Nie boję się ciemności. Prawdziwa śmierć jest lepsza od życia bez życia”.

Harry Potter - A Forbidden Forest Experience

   Dziś zapraszam Was na interaktywne przedstawienie, w głąb mrocznego lasu do miejscowości Duncan, IL, gdzie z moją małą towarzyszką odwiedziłyśmy magiczny świat z serii o Harym Potterze. W zaczarowanym lesie można było spotkać magiczne stworzenia, takie jak.: hipogryfy, jednorożce, nifflery, akromantule i wiele, wiele innych. Samemu rzucić zaklęcia za pomocą różczki i wyczarować własne stworzenia oraz przeżyć niezwykłe przygody niczym adepci szkoły magii w Hogwarth.

Przedstawienie, rozgrywające się w naturalnej scenerii jesiennego lasu, zostało stworzone przez nagradzanych projektantów i twórców teatralnych.

Organizatorzy zachęcają, by zostawić donację, która ma być przeznaczona na zakup i posadzenie sadzonek drzew, z których wyrośnie las jako dziedzictwo dla potomnych.

Ale zanim wyruszyliśmy naprzeciw przygodzie, mogliśmy upiec słodkie pianki marshmallow

 i napić się gorącej czekolady. 

 Nie wiem jak Wy, ale po takiej dawce pozytywnych emocji, chętnie wróciłabym do szkolnych lat. Czy macie jeszcze kontakt ze swoimi znajomymi ze szkolnej ławki?

Jacy książkowi bohaterowie sprawili, 

że chcieliście ożywić książkowy świat

 i przenieść go do dziecięcej codzienności?

Czy czekaliście kiedyś niecierpliwie na kolejną część książki? 

Która z nich sprawiła, że trudno było Wam się rozstać z książkową fabułą?