Potwory Guillermo Del Toro

 Dziś chciałabym napisać o jednym z najbardziej kreatywnych i popularnych obecnie reżyserów filmowych - Guillermo del Toro. Dlaczego właśnie on? - spytacie. A ja odpowiem zgodnie z prawdą zresztą, że jego filmy posiadają baśniowy oprawę z elementami horroru, gotyku i groteski. Styl filmowania jest niezwykle bogaty i plastyczny. Jego potwory są często bardziej ludzkie niż sami ludzie. Mimo wieloletniego doświadczenia przy realizacji efektów specjalnych, przekłada efekty praktyczne nad CGI. Napisał scenariusz i pracował nad realizacją "Hobbita" jako reżyser, ale jak sam stwierdził, nie był w stanie spędzić sześciu lat swojego życia w Nowej Zelandii i porzucił projekt. "Hobbita" dokończył Peter Jackson. Del Toro jest również odnoszącym sukcesy pisarzem. Prywatnie ma ogromną kolekcję komiksów, filmów i dzieł sztuki.

 Ale wróćmymy do początku. Guillermo del Toro urodził się 9 października 1964r. w Guadalajara w Meksyku w stanie Jalisco. Już jako dziecko interesował się filmem. Karierę swoją rozpocząl w meksykańskiej telewizji. Został zauważony pracując przy efektach specjalnych do filmu Cronos z 1993r. Wówczas dostał swoją szansę  w Hollywood i rozpoczął międzynarodową karierę.

Z pierwszą żoną doczekał się dwóch córek, a jego druga żona jest historyczką filmu. 

Poniżej chciałabym Was zachęcić do obejrzenia kilku moich ulubionych filmów jego autorstwa. Postanowiłam tym razem nie zdradzać ich treści, a zamieścić kilka ciekawostek o każdym z nich.

1. "Labirynt Fauna" (2006r.) - otrzymał trzy Oscary, w tym Oscara w kategorii Najlepszy Film Obcojęzyczny. 

Brutalne sceny były oparte na prawdziwych wydarzeniach, które miały miejsce podczas wojny w 1944r w Hiszpanii. 

Okazuje się, że wojenne realia mogą być straszniejsze  niż najgroźniejsze potwory z wyobraźni.

 

2. "Kształt wody" (2017r.) określany jako romans fantasy przyniósł Guillermo del Toro Oscara za najlepszy film. 

Jednocześnie pojawiły się pogłoski i pozew o plagiat, jednak sąd odrzucił je jako nieuzasadnione.

Inspiracją do powstania był dla del Toro film z 1954 r. "Stworzenie z czarnej laguny" (ang. "Creature from the Black Lagoon"). Tytuł opiera się na koncepcji,  że miłość nie ma konkretnego kształtu i może przybrać dowolną formę. Obraz porusza problem samotności i akceptacji.

3. Gabinet osobliwości Guillermo del Toro to serial wyprodukowany dla Netflix składający się z 8 odcinków, a każdy to inna historia. Groteskowy, makabryczny, doskonały na późną jesień.

4. "Pinokio" otrzymał Oscara za najlepszy film animowany w 2022r.

Guillermo del Toro w swoich filmach często porusza temat ojcostwa i trudnych relacji między ojcem i synem, a także ojcowskich ambicji, pokładanych nadziei i  rozczarowań. 

5. "Frankenstein" 2025r.

 Guilermo był zafascynowany potworami od dzieciństwa. Odkrył wtedy powieści gotyckie m.in.: "Wichrowe wzgórza" Emily Bronte oraz "Frankenstein" Mary Shelley. Kiedy Guillermo del Toro  został reżyserem pojawiła się myśl, aby sfilmować "Frankensteina" w swoim własnym stylu. Ten projekt kiełkował wiele lat, zanim doszło do jego realizacji. Najnowsza wersja kręcona była w Szkocji i Kanadzie. Natomiast miejscem, którym zainspirowała się autorka pierwowzoru - Mary Shelley, były Ząbkowice Śląskie - miasto dawniej zwane Frankenstein.

Ten film jest tak wizualnie piękny, że spodziewałabym się Oscara za scenografię, kostiumy, bądź charakteryzację. 

Czy podobają się Wam takie tematyczne zestawienia filmowe?

Jacy są Wasi ulubieni reżyserzy?

Jaki film ostatnio oglądałaś/oglądałeś?

Praktykowanie wdzięczności

 Thanksgiving Day, Dzień Dziękczynienia, czy Święto Plonów to jedno z najbardziej amerykańskich i rodzinnych świąt. Sięga początków państwa, kiedy pierwsi osadnicy przybyli do Ameryki i świętowali zakończenie sezonu wegetacyjnego razem z tubylcami.

Pierwsze Święto Dziękczynienia było trzydniowym świętem plonów, które odbyło się w 1621 roku, w Plymouth w stanie Massachusetts. Jak donoszą źródła (National Archives) obchodziło je 52 angielskich osadników i 90 wojowników z plemienia Wampanoagów z kobietami i dziećmi. Menu pierwszego Dnia Dziękczynienia znacznie różniło  od tradycyjnego, które jest spożywane współcześnie i składało  się z dziczyzny, takiej jak jelenie i dzikie ptactwo, a także z owoców morza, rodzimych roślin, takich jak kukurydza oraz sezonowych warzyw. Była to uczta, podczas której obie grupy dzielilły się zasobami, a sama uroczystość nie wyglądała jak formalny obiad. Po posiłku zorganizowano wspólną grę w piłkę, a także tradycyjne śpiewy i tańce. Pierwsze Święto Dziękczynienia różniło się też bardzo od dzisiejszych uroczystości, ponieważ nie zawierało indyka jako dania głównego, ani potraw takich jak ciasto dyniowe, puree ziemniaczane czy sos żurawinowy z cukrem, ponieważ nie były one wtedy dostępne lub przygotowywano je w inny sposób. 

Jak się okazuje, praktykowanie wdzięczmości niesie ze sobą masę korzyści, a mianowicie;

- pozwala docenić to, co jest i nie są to wyłącznie rzeczy materialne,

- przynosi satysfakcję,

- redukuje stres,

- buduje więź z osobami, które tworzą dobrostan,

- skupia nasze działania na pozytywnych aspektach życia, 

- itp., itd.

W ramach ćwiczenia proszę: Wymieńcie 5 rzeczy za które jesteście wdzięczni?

A na deser przedstawiam Wam tego oto słodziaka:

Ma na imię Gałgan, 9 tygodni i trafił pod nasz dach tydzień temu. 

Początkowo nie chciałam słyszeć o żadnym nowym  zwierzaku, ale wszystko było z góry ukartowane za moimi plecami i postawiono mnie, że tak powiem, przed faktem dokonanym przyworząc tego oto Gałgana z Indiany z całym jego kocim dobytkiem.

Chicago History Museum

  Przyroda usypia, zastyga pod stalowym niebem i nieruchomieje. Niektóre stworzenia uwijają się nieustannie wokół swego jestestwa, ale senne powietrze jakby zmętniało i zalega. Na pograniczu sezonów również ludzie mogą się pogubić. Gdzieniegdzie widać jeszcze jesienne dynie, a gdzie indziej łyskają bożonarodzeniowe światełka i choinki. Tak, niektórzy Amerykanie stroją swoje świąteczne drzewka już na Święto Dziękczynienia, w ostatni czwartek listopada, który przypada za tydzień. 

Benjamin Franklin

Francuski odkrywca i eksplorer René-Robert Cavelier, Sieur de La Salle

Dziś ponownie zapraszam Was na spacer po Chicago. Przy okazji wizyty w konsulacie (po odbiór paszportu), udałam się do pobliskiego Chicago History Museum. Nigdy tam nie byłam, a okazuje się, że owa placówka ma sporo ciekawych eksponatów.

Na początku dowiadujemy się, że Chicago to miasto wielonarodościowe. 

Powyższa skrzynia należała do braci Antoniego i Franciszka Dombrowskich, którzy przybyli do Chicago w 1906r. z miejscowości Makolna (być może Mąkolno).

Kiedyś imigranci z Europy przybywali na terytorium Stanów Zjednoczonych wyłącznie drogą morską.

Tereny te były zamieszkane przez rdzenną ludność od 10 000 lat. 

A kiedy oczywiście drogą wodną dotarli tu pierwsi Europejczycy, dowiedzieli się od tubylców, że miejsce to nazywane jest "Checagou" (Chicago), od rosnącej wokół jeziora Michigan dzikiej cebuli.

Jako pierwszy rozwinął się handel wymienny i przemysł skórzano - futrzarski.

Miasto miało wówczas głównie zabudowę drewnianą i rosło w siłę aż do 8 października 1871r., kiedy wybuchł wielki pożar.

Pani Catherine O’Leary, a konkretnie jej krowa, która miała kopnąć naftową lampę i zaprószyć ogień, zostały oskarżone o podpalenie. Dziś wiemy, że przyczyną mogła być olbrzymia susza i pożary, które pojawiły się w 4 miejscach na raz w tym samym czasie.

W ciągu następnych 20 lat miasto jak feniks z popiołów odrodziło się i wypiękniało.   Chicago  zostało gospodarzem Światowej Wystawy Kolumbijskiej w 1893r. na pamiątkę 400 letniej rocznicy odkrycia nowego lądu przez Krzysztofa Kolumba.

Po wystawie w 1905r. powstał największy park rozrywki, tzw. "White Town", który funkcjonował aż do 1958r.

Ekspozycja informuje nas, że Chicago to miasto, w którym demokratyczne idee: wolności i równości padały na podatny grunt.

- "Civil War"- wojna o niepodległość

- Zniesienie niewolnictwa - symbolizuje oryginalny zegarek prezydenta Abraham'a Lincoln'a i niewolnicze kajdany

-Sufrażystki walczące o prawa kobiet

-Zamieszki robotników na Haymarket, które rozpoczęły się 1 maja 1886r.

Strajkujący pracownicy domagali się   8-godzinnego czasu pracy (zamiast 12 godzinnego) oraz podwyżek wynagrodzeń. 

To na ich pamiątkę obchodzimy 1 maja jako Święto Pracy.

-Zamieszki studenckie w Chicago przeciwko wojnie w Wietnamie w 1968 roku

I jeszcze kilka ciekawostek na koniec, z których słynie Chicago.

- Przedstawienie "Buffalo Bill's Wild West", które debiutowało w Chicago 

oraz powieść "Czarnoksiężnik z krainy Oz" 

(ang. "The Wonderful Wizard of Oz"), którą L.Frank Baum napisał w Chicago.

- Znany na cały świat gangster Al Capone

-Prohibicja

-Drużyna Chicago Bulls

oraz

- Papież LeonXIV  i Chicago Style Pizza

(Meme z sieci) 😉

Odkrywcy nowych dróg - cz. 4 - Vasco da Gama

Dziś zapraszam na kolejny odcinek "Odkrywców". Staram się  kontynuować tę serię w porządku chronologicznym, od starożytności, porzez niesamowitą wyprawę Marco Polo oraz Krzysztofa Kolumba. I mimo, że nawigatorzy  twierdzą iż: "West is the best, East is least", czyli  „Zachód jest najlepszy, wschód jest najgorszy”, ponownie  za sprawą Vasco da Gamy udajemy się na wschód, bo to właśnie do Indii tych wszystkich obieżyświatów tak bardzo ciągnęlo - zdobyć bogactwo i sławę.

Źródło: worldhistory.org

Ale wróćmy do prawowitego tego czynu  winowajcy, czyli Vasco da Gamy. Odkrywca urodził  się w latach 1460 - 1469, w Sines w Portugalii. Badacze nie są w stanie podać konkretnej daty, bo też i zapisać dziecko w urzędzie  nikomu się wtedy nie spieszyło. Młody da Gama, jako  syn szlachcica otrzymał odpowiednie w tym czasie wykształcenie i rozpoczął karierę w żegludze. Wielką wyprawę, można by rzec, otrzymał w spadku po ojcu, jako osoba, która się do tego najlepiej nadawała. Basen Morza Śródziemnego i szlaki lądowe zostawały wówczas pod wpływami arabskimi, dlatego władcom Starego Świata tak bardzo zależało na znalezieniu innej drogi.

 W 1497 roku  z Lizbony wyruszyły cztery karawele z około 160 ludźmi w załodze i byli to głównie skazańcy. Statki nazwano jak najbardziej po chrześcijańsku: São Gabriel, São Rafael, Berrio (lub São Miguel), a nazwa czwartego, towarowego, jest niestety nieznana.

Początkowo Vasco da Gama śladami Bartolomeu Diasa wyruszył wzdłuż wschodnich wybrzeży Afryki, opłynął Przylądek Dobrej Nadziei i dalej wypłynął na nieznane wcześniej Europejczykom wody Oceanu Indyjskiego. Do załogi zwerbował zdolnego nawigatora, dzięki któremu dotarł do Kalikatu (Kozhikode) w maju 1498 roku. Wyczyn ten sprawił, że na zawsze zapisał się na kartach historii. Dokonał tego, o czym marzyli inni - odnalazł drogę morską do Indii. 

Źródło: worldhistory.org

Dziewiczy rejs zakończył się sukcesem, ale w rzeczywistości wyprawa, której celem było nawiązanie stosunów handlowych i dostarczenie porządanych towarów na rynki europejskie, nie była tak pomyślna jak oczekiwano. Arabowie cały czas nie byli im przychylni. Przywiezione z Portugalii produkty nie cieszyły się w Indiach wyjątkowym zainteresowaniem, a w drodze powrotnej eskadra natrafiła na wrogość ze strony Muzułmanów, także z Kalikatu przyszło im uciekać, a w drodze powrotnej narażeni byli na grasujących po morskich wodach piratów. Z czterech statków wróciły tylko dwa, a załogę zdziesiątkował szkorbut. Ocaleni, zawdzięczali swoje życie pełnym witamin owocom,  które żeglarze znajdowali na tropikalnych wybrzeżach Afryki i Azji.

Odkrycie morskiego szlaku do Indii przyniosło Portugalii status państwa kolonialnego, zapoczątkowało portugalską eksplorację mórz i oceanów oraz międzynarodowy handel morski,  a także erę  światowego imperiazmu. 

Źródło: worldhistory.org

Sam Vasco da Gama doczekał się tytułu „Admirała Mórz Arabii, Persji, Indii i całego Orientu”, tytułu wicekróla portugalskich Indii, który to urząd piastował aż do swojej śmierci w 1524r., poza tym członkowie jego najbliższej rodziny otrzymali wysokie tytuły, a da Gama od króla  jako lenno miasto Sines. Ponieważ jednak jego rodzinne miasto miało już swoich zwierzchników, którym był Zakon Chrystusa, konflikt interesów spowodował, że eksplorer musiał zię z tego zgromadzenia wypisać i wstąpić do konkurencji.

W 1501 roku poślubił Catarin de Ataíde, z którą doczekał się siedmiorga dzieci ( sześciu synów i córkę).

W czasie drugiej wyprawy do Indii wsławił się wielkim okrucieństwem. Bezwzględnie napadał i przejmował wrogie towary i statki, które umocniły jego pozycję jako gubernatora. 

Jednocześnie zła sława zmusiła króla Manuela I, aby odsunął go na dwie dekady od spraw indyjskich. Po ucieczce Magellana do Królestwa Kastylii i groźbie, że też tak uczyni,  Vasco da Gama wrócił do łask, otrzymując przy tym tytuł hrabiego i dwa miasta w posiadanie: Vidigueire i Vila dos Frades.

Nowy władca Portugalii - Jan III umożliwił mu kolejną wyprawę i w 1524r.  da Gama popłynął w swoją ostatnią podróż do Idii. Jego czyny opiewa portugalska epopeja narodowa: "Os Lusiadas". 

Znany jest również z cytatu: „Nie boję się ciemności. Prawdziwa śmierć jest lepsza od życia bez życia”.

Harry Potter - A Forbidden Forest Experience

   Dziś zapraszam Was na interaktywne przedstawienie, w głąb mrocznego lasu do miejscowości Duncan, IL, gdzie z moją małą towarzyszką odwiedziłyśmy magiczny świat z serii o Harym Potterze. W zaczarowanym lesie można było spotkać magiczne stworzenia, takie jak.: hipogryfy, jednorożce, nifflery, akromantule i wiele, wiele innych. Samemu rzucić zaklęcia za pomocą różczki i wyczarować własne stworzenia oraz przeżyć niezwykłe przygody niczym adepci szkoły magii w Hogwarth.

Przedstawienie, rozgrywające się w naturalnej scenerii jesiennego lasu, zostało stworzone przez nagradzanych projektantów i twórców teatralnych.

Organizatorzy zachęcają, by zostawić donację, która ma być przeznaczona na zakup i posadzenie sadzonek drzew, z których wyrośnie las jako dziedzictwo dla potomnych.

Ale zanim wyruszyliśmy naprzeciw przygodzie, mogliśmy upiec słodkie pianki marshmallow

 i napić się gorącej czekolady. 

 Nie wiem jak Wy, ale po takiej dawce pozytywnych emocji, chętnie wróciłabym do szkolnych lat. Czy macie jeszcze kontakt ze swoimi znajomymi ze szkolnej ławki?

Jacy książkowi bohaterowie sprawili, 

że chcieliście ożywić książkowy świat

 i przenieść go do dziecięcej codzienności?

Czy czekaliście kiedyś niecierpliwie na kolejną część książki? 

Która z nich sprawiła, że trudno było Wam się rozstać z książkową fabułą?

Polecajki niepolecajki listopada czyli 100% romantyzmu i wyobraźni

Strzeżcie się wirusów, bo listopadowe powietrze bywa morowe. Tako i ja wracam jakby ze świata na pograniczu półżywych, aby Wam na nowy miesiąc moje fascynacje opowiedzieć.

1. "Dziady cz.II" - W zaduszki w wiejskiej kaplicy miejscowy guślarz prowadzi obrzęd dziadów, obrzęd przed wiekami zwany  również ucztą kozła. Jako mistrz ceremonii przywołuje kolejne zjawy, ponieważ w tradycji ludowej pokutuje wierzenie, że zbłąkanym duszom można i należy pomóc. W zależności od przewinienia pomocne może  być nawet ziarno gorczycy, o które dopytują duszyczki dzieci: 

"Kto nie doznał goryczy ni razu ten nie dozna słodyczy w niebie."

Moralność ludowa mówi, że za uczynione zło czeka kara...

I jeszcze ten króciutki film - interpretacja jednej ze scen "Dziadów cz.II" całkiem niedawno odkryta:

I tak się rozsmakowałam w temacie, że musiałam sięgnąć po:

 2. "Ballady i romanse" - Adama Mickiewicza - romantyczny i ludowy debiut naszego wieszcza. 

Czy wiecie, że Adam Mickiewicz mieszkał nieopodal jeziora Świteź? Tradycje, klechdy i legendy z lat dzieciństwa zapadły mu w pamięć do tego stopnia, iż na  ich podstaeie stworzył  14 ballad w stylu romantycznym.

Niesamowite, baśniowe zdarzenia mają charakter poważny, patriotyczny, a niekiedy żartobliwy, jak na przykład "Pani Twardowska".

Z ciekawostek dopowiem jeszcze, że według badań przeprowadzonych przez Tomasza Kozaka, o których pisze w książce "Upiór", kiedy sprowadzono szczątki Adama Mickiewicza na Wawel, to nastały deszczowe lata. Galicyjscy chłopi obwiniali o niepogodę właśnie poetę. Uważali oni, że wieszcz za życia był płanetnikiem i władał pogodą. A żeby temu zaradzić, chcieli wrzucić trumnę do Wisły. Na szczęście do samosądu nie doszło. 

3. "Dziwne losy Jane Eyre" Charlotte Brontë to kolejna lektura o biednej sierocie, której dobroć i pracowitość została wynagrodzona. Kto czytał?

4. "Wichrowe Wzgórza" Emily Brontë. W jakim wydaniu? Kto woli film, a kto książkę? Poniżej zapowiedź nowej ekranizacji z Margott Robie i Jacobem Ellordi w rolach głównych. Premiera 13 lutego 2026r.

Dziś zapraszam również do kina na film:

1. Frankenstein - Guillermo Del Toro

O tym niezwykłym reżyserze chciałabym napisać kiedyś odrobinę więcej, a sam film bardzo mi się podobał, bo potwór okazał się bardziej ludzki niż człowiek, który go stworzył. Scenografia, kostiumy i charakteryzacja - miód malina.

2. Kolejny polecany film to paradokument. Czy neadertalczycy opiekowali się swoimi chorymi i rannymi? Czy na miejsce pochówku przynosili kwiaty? Dlaczego gatunek zniknął i zastąpił go homo sapiens?

Dziś (30 października 2025r.) premiera serialu:

W czwartym sezonie Wiedźmina produkcji Netflix, Henry'ego Cavilla zastąpi Liam Hemsworth. Jak Wam się podoba nowy odtwórca tytułowego Wiedźmina?

Jakie są Wasze odkrycia i inspiracje na listopad?

Odkrywcy nowych dróg - cz. 3 - Krzysztof Kolumb

Christopher Columbus, by Sebastiano del Piombo

żródło Wikipedia

   Okazuje się, że "odkrycie Ameryki" zawdzięczamy pasmu pomyłek.  Urodzony w 1451 roku w Genui - Krzysztof Kolumb stał się najsłynniejszym odkrywcą swoich czasów. Ale zanim wyruszył w swoją podróż życia, musiał pokonać wiele przeciwności i popełnić wiele błędów. Najpierw o sfinansowanie wyprawy poprosił króla Portugalii, ale ten  nie zgodził się, gdyż przedsięwzięcie wydawało mu się zbyt niebezpieczne i niepewne. Portugalczycy, aby dotrzeć do Azji pracowali już w tym czasie nad trasą wzdłuż wybrzeży Afryki i  dalej przez Ocean Indyjski do wybrzeży Indii. Tym bardziej, że ich rodak - Batolomeo Dias dopłynął już do Przylądka Dobrej Nadziei w 1488r.

Ekspedycję Kolumba zgodziła się sfinansować za to korona hiszpańska.  Kolumb był przekonany, że ziemia jest kulą i w końcu uda mu się odnaleźć zachodnią drogę morską do Azji, skąd sprowadzano przyprawy, złoto i jedwab. Drogę lądową kontrolowało wówczas Imperium Osmańskie.

Dziś wiadomo, że podróżnik nigdy nie dotarł do Indii. Źle obliczył długość równika, błędnie wyznaczył trasę i źle oszacował wielkość kontynentów używając niedokładnych map. W dodatku nakłamał swojej załodze odnośnie tego, jak długi będzie rejs i o mały włos z tego powodu na statkach  nie wybuchł bunt. Koniec końców, po 2 miesiącach żeglugi przez ocean, trzy okręty: „Pinta”, „Nina” i „Santa María dotarły do Wysp Karaibskich -12 października 1492r.. Kolumb przekonany, że to jedna z tysiąca wysp u wybrzeży Azji opisywanych przez Marco Polo, nazwał ją San Salwador, a ludzi tam spotkanych - Indianami. Nazwa Indianie przetrwała do naszych czasów, choć powszechnie wiadomo, że jest nieprawidłowa. 

Prócz wielu omyłek jakie popełnił, Krzysztof Kolumb miał też wiele szczęścia. Okres od sierpnia do października jest na Atlantyku okresem huraganów. Hiszpańska eskadra cudem więc uniknęła złej pogody, mielizn i skał.  Sprzyjał jej za to wiatr i prądy morskie.

W dodatku przed pierwszą wyprawą, Kolumb wywalczył sobie u królowej Izabellii  Kastylijskiej, pozycję gubernatora "nowych ziem", którymi miał zarządzać i czerpać z nich profity. Niektóre plemiona tubylcze przyjęły kolonizatorów przyjaźnie, ale inne były wrogo nastawione. Nie obyło się też bez krwawych potyczek. Nastał czasy wyzysku nowych terenów i podporządkowywania sobie tubylców. Pod naciskami ze strony hiszpańskiego króla i królowej w swoich kolejnych wyprawach zarządca Indii Zachodnich odkrywał nowe wyspy, dotarł do stałego lądu w okolicach ujścia rzeki Orinoko, do terenów dzisiejszego Hondurasu i Nikaragui oraz Ameryki Północnej.

Jako pierwszy przywiózł do Europy, aby zaprezentować na dworze w Kastylii: Indian, kolorowe papugi, oraz nieznane wcześniej rośliny: kukurydzę. kakao, tytoń i ziemniaki. Do Nowego Świata sprowadził: konie, osły, bydło, psy i świnie, a z roślin uprawnych: trzcinę cukrową, winorośle i inne nasiona europejskich roślin oraz narzędzia rolnicze. W 1496r. jego brat Bartolomeo założył na Haiti pierwszą europejską osadę - Santo Domingo. Mimo dokonanych osiągniąć Krzysztof Kolumb prawdopodobnie do końca życia  nie wiedział, że dopłynął do nowego kontynentu. Dopiero żeglarz Amerigo Vespucci jako pierwszy zdał sobie sprawę i to dokładnie udokumentował. Dlatego na jego cześć  nazwano nowy ląd Ameryką. Ale to już przecież inna historia. :)

Dziś zapraszam na film zrealizowany 500 lat po wydarzeniach, które dziś opisuję na blogu, w reżyserii Ridleya Scotta "1492. Wyprawa do raju" z muzyką Vangelisa i Gérardem Depardieu w roli Krzysztofa Kolumba.

Wspólcześnie wiemy, że Krzysztof Kolumb nie odkrył Ameryki. Człowiek zasiedlił tereny obu kontynentów dużo dużo wcześniej. Kolumb nie był nawet pierwszym Europejczykiem, który postawił swoją nogę na nieznanym lądzie. Jako pierwsi uczynili to Wikingowie pod dowództwem  Leifa Erikssona w XI wieku dopływając do terenów  dzisiejszej Nowej Funlandii w Kanadzie. Niezaprzeczalnie jednak dotarcie Krzysztofa Kolumba do wybrzeży Ameryki, zmieniło ówczesny świat. Otworzyło nowe możliwości wymiany gospodarczo -  kulturalnej, ale też wyzysku i eksploatacji nowych ziem.

Polecam róznież moje wpisy blogowe:

Santo Domingo - najstarsze miasto u wybrzeży Ameryki

Konflikt świąt, czyli jak zdegradowano Kolumba

Mikrowyprawa do Wisconsin

Dziś obchodziliśmy w USA Columbus Day, o którym pisałam już <tu>. Zaplanowałam z tej okazji zupełnie inny post,  ale w tak zwanym międzyczasie wykluł się inny pomysł, więc spisuję moją relację na gorąco z mikrowyprawy do malowniczego Door County w Wisconsin. Z powodu święta wiele szkół i rodzin miało dziś wolne, a co za tym idzie, długi weekend, aby spędzić wspólnie czas. Specjalnie dla Was, żebyście wiedzieli, gdzie Was zabieram, umieściłam poniżej mapę Wielkich Jezior Amerykańskich.

Bardzo Wam polecam takie jesienne wypady weekendowe, ponieważ można odpocząć, zdystansować się, doświadczyć i sprawdzić się w nowych okolicznościach. Poza tym ta urzekająca przyroda, no popatrzcie sami...

Warto wybrać się w miejsca, które również inni uznali za atrakcyjne. My odwiedziliśmy farmę, którą poleciła mi sąsiadka.

Poniżej młody człowiek demonstruje zwiedzającym jak doi się kozę. 

Kto z Was umie?

I jeszcze kilka sielskich kadrów z podróży...

Miasteczko Manitowoc, w którym się zatrzymaliśmy.

Napis z miejskiego graffiti: „Zostałam hojnie obdarzona wyobraźnią i zdrowiem oraz siłą, by spełniać jej polecenia”

I największa atrakcja! Nie, wcale nie muzeum lotnictwa, a muzeum marynistyki w kształcie statku wybudowane przy malowniczej marinie.

W muzeum mogliśmy wypróbować symulator łodzi podwodnej... 

Obejrzeć znalezione przez nurków artefakty z  jeziora Michigan 

Dowiedzieć się na czym polegała praca szkutnika?

Jak działa latarnia morska?

Jakie instrumenty służyły w przeszłości do nawigacji?

Zobaczyć modele jednostek pływających

oraz prawdziwe łodzie i jachty.

Bardzo ciekawa była również część przeznaczona dla najmłodszych.

Nie mogę wyjść z podziwu, że ludzie eksplorują nie tylko ziemię, ale również przestworza i głębiny. Cieszę się, że mogłam dowiedzieć się nowych rzeczy i spędzić wartościowy czas z rodziną