Docenić życie

 Moja znajoma stoczyła bój ze śmiertelną chorobą. Do niedawna serduszkowałam i lajkowałam jej zmagania na FB. Teraz obserwuje jej podróż po Europie. Na zdjęciach jest taka uśmiechnięta jakby dopiero co zaczęła cieszyć się i doceniać życie. Tak powinno być chyba od zawsze? Mamy przywilej korzystania z możliwości jakie daje los i używać do tego wszystkich naszych zmysłów. A wymarzona podróż? Należy jej się! Każdemu z nas się należy.

Zdjęcia archiwum własne

"Kiedy rano wstajecie, uśmiechnijcie się do waszego serca, do waszego żołądka, do waszych płuc, do waszej wątroby. Tak naprawdę wiele od nich zależy (...)"

"Należę do tych, którzy bez specjalnych uprzedzeń, bez strachu przed nowym czy śmiesznym poszukują."

"... teraz przynajmniej jestem pewny, że takie lekarstwo nie istnieje, ponieważ donikąd nie ma drogi na skróty: ani do zdrowia, ani do szczęścia, ani do mądrości. Żadna z tych rzeczy nie może być natychmiastowa. Każdy musi ich szukać na swój sposób, przejść własną drogę, gdyż to samo miejsce może znaczyć co innego, zależnie od tego, kto tam przebywa. To, co może być dla jednego lekarstwem, dla drugiego niczym albo wręcz trucizną - szczególnie, jeśli porzuca się na swój sposób sprawdzone pole nauki i zapuszcza na gęsto już zaludnione tereny "metod" alternatywnych, pełne kombinatorów, szarlatanów i sprzedawców wszelkich komunałów."

"Bez wątpienia Zachód dokonał wielkiego postępu w dziedzinie poznawania ludzkiego ciała, choć wciąż wprawia mnie  w zakłopotanie fakt, że u źródeł naszej medycyny jest anatomia, nauka opierająca się na sekcji zwłok, i zastanawiam się, jak można zrozumieć tajemnicę życia, wychodząc od badania zmarłych. Jednak Zachód nie zrobił żadnego kroku naprzód, a wręcz być może cofnął się, jeśli chodzi o znajomość tego wszystkiego, co niewidzialne, niewymierne, nieuchwytne, a co kryje się w ciele i poza nim, co je podtrzymuje i łączy ze wszystkimi innymi formami życia, czyniąc je częścią przyrody. Psychoanaliza i psychologia wciąż się poruszają tylko po powierzchni tego niewidzialnego, jakby czuły się zawstydzone w obliczu wielkiej tajemnicy, której żadna nauka, właśnie ze względu na swój charakter, nigdy nie będzie mogła stawić czoła."

Przytoczone fragmenty pochodzą z książki, którą aktualnie czytam - Tiziano Terzani "Nic nie zdarza się przypadkiem".