O poskramianiu złości

"Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły baranki i gołębie. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał." - fragment Ewangelii św. Jana (J2, 13-15)

Daleka jestem od oceny podobnego zachowania. Najwyraźniej każdy, nawet osoba   stawiana jako wzór dla innych, może się czasem zezłościć. Mimo iż agresywne zachowanie nie jest w naszej kulturze powszechnie akceptowane, to czyn popełniony w afekcie niekoniecznie przynosi negatywny skutek, bo gniew to również naturalna reakcja na krzywdę. Niezgoda na czynienie zła to również wyraz miłości bliźniego i empatii, to także próba człowieczeństwa, bo tak jak pisała Szymborska: "Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono." Kiedyś czytałam o filozofie, który wierzył, że człowiek jest z natury dobry. Inny twierdził, że wiedza jest cnotą i że człowiek rozumny wybiera zawsze drogę prawdy. A może jest zgoła inaczej? Może ludzie dobrzy to tacy, którzy uniknęli sytuacji, które uwalniają negatywne emocje i pozwalają im na czynienie zła? 

Włóczę się

 Ojej! Wysechł wodospad.

 A jednak znalazła się maleńka strużka. 

Nie dajcie się zwieźć w tych urokliwych wąwozach zginęło wielu Indian.

Legenda opowiada o plemieniu Illini, od którego pochodzi nazwa stanu, a które mieszkało na tych terenach. Zasoby naturalne i strategiczne położenie było łakomym kąskiem dla innych plemion. Wodzowi plemienia Ottawa nie podobało się, że Illini handlują z Europejczykami. Początkowo chciał, aby przyłączyli się do niego i wspólnie przepędzili najeźdźców, jednakże wódz Kineboo odmówił. Stoczyli wiele bitew między sobą. Kiedy obaj wodzowie spotkali się w końcu w pokojowym poselstwie, wódz Illini - Kineboo wyciągnął  uprzednio schowany nóż i zamordował wodza Ottawa - Pontiac. Kiedy okoliczne plemiona dowiedziały się o tym, dołączyły do plemienia Ottawa, by pomścić śmierć wodza. Niestety skały, w których szukano schronienia, stały się dla Illini przekleństwem. Trzy tygodnie oblężenia sprawiły, że cierpieli straszliwy głód. I to był ostatecznie koniec Illini - woleli umrzeć z głodu niż poddać się. Stąd pochodzi nazwa parku - Starved Rock.

Ale lipa!

Idziemy dalej...

  

  

 

Zwyczajnie, a jakby do góry nogami.