Postawa wobec siebie, innych i swojego życia

 Tym co nas może upodabniać do innych lub przeciwnie potwierdzać wyjątek od reguły, jest postawa i nie chodzi mi tutaj o posturę ciała, lecz o nasze nastawienie i reakcję w różnych codziennych sytuacjach. Jedną z zauważalnych na pierwszy rzut oka cech może być na przykład życzliwość. Możemy wyróżnić większy lub mniejszy stopień życzliwości u  siebie i innych. Niekiedy zmienia się ona z wiekiem i z doświadczeniem życiowym, zależy od stanu zdrowia,  wrażliwości i skłonności do poświęceń, itp., itd. 

Czym jest postawa i co ją kształtuje? Czy możliwa jest zmiana postawy? 

Postawę, można określić jako gotowość i skłonność do reagowania i postępowania w określony sposób w różnych sytuacjach. Na ogół interpretowana jest jako trwała dyspozycja i przejawia się jako pozytywny, negatywny lub obojętny stosunek emocjonalny. Inaczej można powiedzieć, że postawa jest skłonnością do reagowania i postępowania w określony sposób w danej sytuacji.  Ale to nie koniec, naszą postawę budują 3 komponenty: poznawczy (przekonania, opinie), afektywny (uczucia, emocje) i ewaluatywny (motywacje do działania). Możemy tu wyróżnić: postawy wobec siebie,  innych (drugiego człowieka, społeczeństwa), postawy wobec swojego życia i zdobywania wiedzy. 

Osiągając wiek dojrzały większość z nas zaczyna myśleć o swoich dotychczasowych osiągnięciach sporządzając swój własny życiowy balans zysków i strat. W tym czasie (lub jeszcze wcześniej) pojawia się postawa wobec starości i śmierci. Patrząc na rówieśników zastanawiamy się jak sobie radzimy z przemijaniem? Jakie są moje przemyślenia, gdy patrzę na starzejących się rodziców? Jaka jest wobec tego moja postawa, przekonania i postępowanie? 

Jak się okazuje postawa wobec siebie determinuje inne postawy. To, czy jestem wobec siebie życzliwy i jaki mam stosunek do własnego wyglądu, czy zdolności, wpływa na poczucie własnej wartości. Wyrozumiałość wobec własnej osoby składa się na filozofię życia, preferowane wartości,  buduje postawę wobec innych i styl życia jaki prowadzimy. 

Wiek dojrzały jest najbardziej zindywidualizowanym etapem życia.  Każdy przeżywa go na swój własny sposób.

I tak możemy zauważyć postawy: konstruktywną (inaczej kreatywną), obronną, zależności, wrogości, wrogości wobec siebie, oraz najbardziej uproszczony podział: postawę aktywną i pasywną. Postawa aktywna kontynuuje rozwój poznawczy i kompensuje pewne braki w życiu codziennym. Nie ulega wątpliwości, że zaangażowanie własne decyduje o osobistym zadowoleniu. Życiową satysfakcję możemy czerpać na podłożu intelektualnym, fizycznym, rodzinnym, psychicznym, kulturalnym, towarzyskim i społecznym. Aby bilans wyszedł na korzyść wymaga on pozytywnej postawy własnej, dzięki której poprawia się nasz stan zdrowia, standard życia, bezpieczeństwo emocjonalne i rodzinne, a także wachlarz zainteresowań i aktywności. Postawa wobec siebie i drugiego człowieka jest kluczowa, aby standard życia był na wysokim poziomie. Dotyczy to nas wszystkich. Potrzeba akceptacji, aprobaty, pociechy i wsparcia jest taka sama niezależnie od szerokości geograficznej.  Nieświadomie szukamy osób o podobnych poglądach i zainteresowaniach. Chcemy otaczać się ludźmi bliskimi i kochającymi. Jak mówią specjaliści: właściwa postawa to strategia przystosowanej egzystencji, skutkuje ona poczuciem wewnętrznego spełnienia, zaufania do ludzi,  aktywnością towarzyską i szacunkiem do siebie. Osoba odznaczająca się tą postawą świadomie unika lęku, który jest największym wrogiem konstruktywnego podejścia do życia i spontaniczności. Dba o zdrowie, uprawia sporty, jest zaangażowana w codzienne życie, podejmuje wysiłek intelektualny (dokształca się, czyta, orientuje się w aktualnej sytuacji geopolitycznej), charakteryzuje się wysoką moralnością, a także szczerością w kontaktach międzyludzkich, szuka prawdziwych relacji i miłości. G.Marquez napisał: "jeśli myślicie, że na starość nie warto się zakochać, jesteście w błędzie. Starzejecie się dlatego, że nie kochacie”. I jak zapewnia Dr Walentyna Wnuk z Uniwesytetu Wrocławskiego i Uniwersytetu Trzeciego Wieku, na podstawie, której wykładu sporządziłam tę notatkę -

 "Chęć życia buduje sens życia."

Dziś padał deszcz

i odwiedziły mnie szpaki. :)

 Czyżby wróciły z ciepłych krajów?