wtorek, 25 czerwca 2024
Uniwersytet
środa, 19 czerwca 2024
Titanic - wystawa
Katastrofa Titanica z 15 kwietnia 1912 od lat jest źródłem inspiracji i przedmiotem ludzkiej fascynacji. Przede wszystkim jako symbol ludzkiej pychy i braku respektu wobec sił natury, ale również przykładem nierówności klasowej. Była ona także znakomitym przykładem dla studiowania ludzkiej natury wobec tragedii, przedmiotem spekulacji ostatnich chwil i dalszych losów rozbitków. Wreszcie góry lodowej jako symbolu ludzkiej nieświadomości. W swoich dziełach Jung podkreślał, że treści nieuświadomione (czyli ta góra lodowa) daje o sobie znać w postaci fatum, czy też kolei losu tak długo, aż ujrzy światło dzienne.
Dziś chciałam Wam przedstawić kilka ciekawostek i zdjęć z wystawy, która dotyczyła dziewiczego rejsu Titanica.
Współczesna grafika statku
Załoga pokładowa
Makieta
Chlopiec gazetowy i poruszeni wieściami czytelnicy
Aż do 1985 roku położenie zatopionego statku nie było znane. Dopiero po 73 latach od tragedii udało się je określić.
Aktualne położenie Titanica to:
41° 43'49" N 49°56'49", 3800 metrów pod powierzchnią Atlantyku na południowy wschód od Nowej Funlandii.
Zdjęcia wraku
Nowe badania sugerują, że do roku 2050 wrak Titanica całkowicie ulegnie postępującej erozji.
Historia Titanica była pożywką do powstania wielu utworów literackich, powstało wiele sztuk teatralnych, filmów oraz utworów muzycznych.
Niewystarczająca liczba kamizelek i szalup ratunkowych zadecydowała o rozmiarze tragedii
Replika słynnych schodów
Wnętrza I klasy (repliki)
W I klasie była sala gimnastyczna
Komplet do kawy I klasy
Zastawa I klasy
Wnętrze kabiny II klasy
Zastawa II klasy
Zastawa III klasy
Fragmenty wyposażenia I klasy
W latach: 1987 -2004 nurkowie odnaleźli tysiące artefaktów. Te znaleziska zainspirowały Jamesa Camerona do nakręcenia jednego z najbardziej znanych filmowych romansów wszechczasów, pt.: "Titanic" (1997r.).
Poniżej stroje, naszyjnik i szkic z filmu.
wtorek, 18 czerwca 2024
Park Narodowy Indiana Dunes, Jezioro Michigan i dziwne znaleziska na dnie
To moja kolejna wizyta w Parku Narodowym Indiana Dunes (Indiana Dunes National Lakeshore). Jeśli masz ochotę tutaj jest wpis sprzed lat. <Indiana Dunes> Tym razem miałam przyjemność odwiedzić jego wschodnia część.
Ale na początku haracz.
Nazwa jeziora Michigan pochodzi od indiańskiego słowa plemienia Ojibwa "mishigami", które oznacza „duże jezioro”. Jezioro jest rzeczywiście ogromne. Jego powierzchnia to 57 800 km², dla porównania Bałtyk - 415 266 km².
Jezioro Michigan jest trzecim jeśli chodzi o powierzchnię z Wielkich Jezior Amerykańskich (zaraz po jeziorze Górnym tj. Lake Superior i Huron) oraz drugim jeśli chodzi o głębokość, Jest to także piąte co do wielkości jezioro słodkowodne na świecie. W przeciwieństwie do innych Wielkich Jezior Amerykańskich, cała jego powierzchnia leży na terenie USA, w granicach stanów: Wisconsin, Illinois, Indiana i Michigan.
Jezioro Michigan powstało w miejscu zatrzymania się lodowca na tym terenie w późnym plejstocenie, a wydmy na skutek silnej erozij, w tym w wyniku silnych wiatrów.
Z jeziorem wiąże się wiele interesujących historii oraz indiańskich legend, ale dziś chciałabym napisać o znalezisku z zakresu archeoligii wodnej.
Ciekawe znalezisko na dnie jeziora:
Około 12 metrów pod taflą jeziora Michigan nieopodal zatoki Travers, dr Mark Holley z Uniwersytetu Northwestern Michigan, odkrył kamienie ułożone w długą linię o długości ponad jednej mili. Megality ułożone ludzką ręką datuje się na około 9 000 lat p.n.e., z czego wynika, że są starsze o jakieś 4 tys. lat od Stonehenge, to jest około dwa tysiące lat po zakończeniu epoki lodowcowej. Są jednak od niego dużo mniejsze. Podobne struktury odnaleziono na dnie jeziora Górnego (Superior).